środa, 24 sierpnia 2011

Hubert Klimko-Dobrzaniecki "Kołysanka dla wisielca"


Po odkryciu „Kołysanki dla wisielca” u VIV, wiedziałam, że muszę ja przeczytać. Zarówno pochlebna recenzja jak i fascynująca okładka sprawiły, że książka znalazła się na mojej liście must have. Kołysanka miała stanowić pierwsze spotkanie z Hubertem Klimko-Dobrzanieckim, po drodze jednak natrafiłam na „Bornholm. Bornholm” i nie mogłam się oprzeć. W końcu jednak przyszedł czas na „Kołysankę dla wisielca” i po raz kolejny wpadłam, a Dobrzaniecki pochłonął mnie bez reszty.
Historia opowiedziana w tej niewielkiej objętościowo opowieści wciąga i oczarowuje od samego początku. Opowiada o trzech mężczyznach, których drogi przecięły się na skutej lodem Islandii. Opowiada o przyjaźni bezgranicznej, przełamującej konwenanse i wszelkie granice, nawet te wyznaczone przez zdrowy rozsądek.
Narratorem powieści jest Polak, którego los rzucił na Islandię - wyspę, która dla jednych może być więzieniem, a dla niego stanowiła  miejsce gdzie znajduje prawdziwych „kolorowych” ludzi, którzy z biegiem czasu stają się jego przyjaciółmi. Próbuje odnaleźć się w nowej dla niego rzeczywistości przez chwytanie się różnych zajęć: między innymi pracuje na ulicy jako mim, później po wydaniu tomiku ze swoimi wierszami próbuje sprzedawać go na ulicy. Dzięki snutej przez niego opowieści poznajemy Boro - „uwolnionego” wariata, będącego pensjonariuszem szpitala psychiatrycznego. Boro jest malarzem pochodzi z Chorwacji. Niestety nie potrafi sobie znaleźć miejsca z życiu, nie układa mu się także w związkach z kobietami. „Odbijało mu od czasu do czasu. Najbardziej latem kiedy wszystko się zieleniło (…) krzyczał, że zamienia się w pole mchu, a potem w wielki trawnik.”*
 To dzięki niemu główny bohater poznaje Szymona Kurana – Polaka. Stanowi on chyba najbardziej zagadkową postać w książce. Szymon jest skrzypkiem, który próbuje podążać różnymi wyznaczonymi przez siebie samego ścieżkami. Uwielbia grać pośród mieniącego się różnymi odcieniami błękitu „morza”, ale za jego plecami cały czas pozostaje groźna, wyniszczająca choroba - depresja, która jak mało co potrafi zniszczyć człowieka, obedrzeć go z uczuć, pragnień i chęci życia.
 Poznają się przypadkowo. Każdy z nich jest życiowym rozbitkiem z bagażem niebagatelnych problemów i rozterek życiowych. Każdy z nich na swój specyficzny sposób jest wariatem. Stworzyli sobie swój własny świat, w którym zwykły zielony agrest i pole łubinu znaczą więcej niż możemy sobie wyobrazić. Mimo różnic stanowią świetnie uzupełniającą się i wspomagającą trójkę. Opisana w książce historia pokazuje, że człowiek nie powinien i nie może żyć bez bratniej duszy, bez człowieka, którego będzie mógł nazwać przyjacielem. Albowiem przyjaźń obok miłości jest motorem napędzającym każdego człowieka.
Książkę dosłownie pochłonęłam, jest piękna i wzruszająca. Czy muszę pisać, że natychmiast rzucę się na wszystko co wyjdzie spod pióra Dobrzanieckiego? Chyba nie.
Jednym słowem: POLECAM.

*H. Klimko-Dobrzaniecki, „Kołysanka dla wisielca”, str. 8.

18 komentarzy:

  1. Ja po prostu muszę to przeczytać. Nie mam wyjścia. Twoja recenzja mnie urzekła.

    OdpowiedzUsuń
  2. Kusisz i to skutecznie. I jak tu się oprzeć?? Pozdrawiam:))

    OdpowiedzUsuń
  3. ja czytałam Bornholm, Bornholm i od tamtej pory rozglądam się za innymi książkami Dobrzanieckiego, także tą na pewno przeczytam

    OdpowiedzUsuń
  4. Oj, lubię bardzo takie klimaty, a Islandia mnie urzeka

    OdpowiedzUsuń
  5. Piękna recenzja, chcę przeczytać i to bardzo :).

    OdpowiedzUsuń
  6. Ogromnie się cieszę, że książka wywołała u Ciebie zachwyt podobny mojemu. Ale w sumie mnie to nie dziwi - to naprawdę niesamowita książka :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Brzmi interesująco :) Chętnie sięgnę po tą książkę by oderwać się trochę od mojej fantastyki.

    OdpowiedzUsuń
  8. Widziałam na stronie empiku, ale opis mnie nie ruszył. Teraz trudno mi będzie przejść koło niej:)
    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  9. Raczej nie sięgnę, mimo zachęcającej opinii.

    OdpowiedzUsuń
  10. No, zapowiada się naprawdę interesująco... ;) Bardzo chętnie ją przeczytam!
    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  11. Widać, ze przeczytać na prawdę warto, więc poszukam jej w bibliotece. :) Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
  12. Wzruszająca, wciągająca, piękna...Opisujesz książkę w samych superlatywach, więc czego jeszcze chcieć , trzeba przeczytać.

    OdpowiedzUsuń
  13. tak entuzjastyczna recenzja z miejsca zachęca do przeczytania książki.

    OdpowiedzUsuń
  14. Zapowiada się interesująca lektura. Nie czytałam jeszcze żadnej z książek tego autora, ale po Twojej entuzjastycznej recenzji widzę, że muszę to jak najszybciej zmienić. :)

    OdpowiedzUsuń
  15. Nie spotkałam się z tym autorem, ani tym bardziej tytułem, ale brzmi naprawdę jako godne uwagi. Spiszę tytuł i spróbuję odnaleźć. Pozdrawiam i dziękuję za komentarz. Przeszedł do historii mojego bloga jako pierwszy. :)

    OdpowiedzUsuń
  16. "których drogi przecięły się na skutej lodem Islandii" - zachęciłaś mnie już tym zdaniem :) super, uwielbiam takie klimaty! :)

    OdpowiedzUsuń
  17. Książka wydaje się być ciekawa. To może z powodu dobrej recenzji Zapraszam do siebie na skomentowanie pewnej opowieści

    OdpowiedzUsuń
  18. Az mi narobilas ochoty na ta pozycje - moze bede miec szczescie w biblitece.

    OdpowiedzUsuń