Znalazła się zaginiona owieczka (w końcu!)

W końcu do mnie dotarła! Biorąc pod uwagę, że była zamówiona na początku kwietnia (!) trochę się naczekałam. Cieszę się tym bardziej, że w tym miesiącu z racji zbliżającego się WIELKIEGO DNIA nie będę miała raczej żadnego stosiku…

Zabrałam się już za czytanie, więc wkrótce pojawi się recenzja… zapowiada się dość ciekawie. Na zachętę mały fragment:

„Istniało sprawozdanie z roku 1442 Piotra Ranzanosa, biskupa Lucerny we Włoszech. Wspomina on, że w Katanii na Sycylii żył niejaki Branca, najznakomitszy z chirurgów kuli ziemskiej, który ze skóry prawego lub lewego policzka potrafił sporządzić nosy, miejscu utraconych od miecza lub choroby. Z innych sprawozdań wynikało, że syn Branki, Antonio, udoskonalił metodę ojca, oszczędzając skórę policzka i zamiast niej pobierając skórę na nowy nos z ramienia chorego. Pomóc Antonio oddzierał odpowiedni płat skóry z trzech stron, z czwartej pozostawiając połączenia z ramieniem, by nie zostało przerwane normalne odżywanie przez system naczyniowy. Potem podniósł ramię tak, by płat skóry dał się łatwo nałożyć na resztki zniszczonego nosa. W tej pozycji przywiązywano ramię opaskami i chustami. Antonio czekał piętnaście do dwudziestu dni. Potem przecinał połączenie płatu skóry z ramieniem i z jego dolnej części formował dolną część nosa i jego otwory.”*

*Cytat pochodzi z książki J. Thorwald’a, „Stulecie chirurgów”, Wydawnictwo Znak 2010, str. 125-126.